RSV (Respiratory syncytial virus), IgG met. IIF

Badanie RSV IgG to test serologiczny, który pozwala na ocenę obecności we krwi przeciwciał w klasie G (IgG) skierowanych przeciwko syncytialnemu wirusowi oddechowemu (RSV, ang. Respiratory Syncytial Virus).

Wirus RSV jest jednym z najpowszechniejszych patogenów układu oddechowego na świecie. Jest główną przyczyną zapalenia oskrzelików i zapalenia płuc u niemowląt i małych dzieci. U starszych dzieci i dorosłych zakażenie ma zazwyczaj łagodniejszy przebieg, przypominający zwykłe przeziębienie.

Zakażenie wirusem RSV jest tak częste, że szacuje się, iż prawie każde dziecko przechodzi je przynajmniej raz do ukończenia 2. roku życia. Co ważne, odporność po zakażeniu jest krótkotrwała i niepełna, co oznacza, że można chorować na RSV wielokrotnie w ciągu życia.

Przeciwciała w klasie IgG są elementem pamięci immunologicznej. Pojawiają się we krwi kilka tygodni po zakażeniu i świadczą o przebytym w przeszłości kontakcie z wirusem. Ze względu na powszechność zakażeń i reinfekcji, obecność przeciwciał IgG jest wynikiem oczekiwanym u większości starszych dzieci i osób dorosłych.

Wykonanie badania w kierunku przeciwciał RSV IgG ma ograniczone zastosowanie w rutynowej diagnostyce ostrych infekcji i jest rozważane w specyficznych sytuacjach.

Wykonanie badania IgG może być rozważane:

• W badaniach epidemiologicznych, w celu oceny, jak duża część populacji miała kontakt z wirusem.
• W badaniach naukowych, np. podczas opracowywania szczepionek.
• W diagnostyce retrospektywnej, aby ocenić, czy niedawno przebyta, ciężka infekcja dróg oddechowych mogła być spowodowana przez RSV. Wymaga to najczęściej wykonania badania tzw. par surowic, czyli pobrania dwóch próbek krwi w odstępie 2-4 tygodni. Stwierdzenie znaczącego wzrostu stężenia przeciwciał IgG w drugiej próbce, dodatni wynik w klasie IgM oraz charakterystyczne objawy potwierdzaja zakażenie RSV.

Pojedynczy dodatni wynik IgG ma bardzo małą wartość diagnostyczną i może zostać omylnie zinterpretowany.

Ze względu na ograniczoną przydatność kliniczną w diagnostyce ostrych zachorowań, badanie to nie jest rutynowo zalecane.

• Wykonuje się je u pacjentów biorących udział w badaniach klinicznych lub naukowych dotyczących wirusa RSV.
• Wykonywane jest również w rzadkich, skomplikowanych przypadkach diagnostycznych, na wyraźne zlecenie lekarza specjalisty (np. chorób zakaźnych, pulmonologa), zazwyczaj w celu potwierdzenia retrospektywnego.

• Jest to badanie o charakterze głównie diagnostycznym lub naukowym.
• W diagnostyce zazwyczaj wykonuje się je jednorazowo lub, w celu oceny dynamiki, dwa razy w odstępie 2-4 tygodni.
• Badania nie powtarza się w celach profilaktycznych ani do monitorowania leczenia.

Przygotowanie do badania jest bardzo proste.

• Badanie nie wymaga bycia na czczo. Natomiast warto zachować 2-3h odstępu między posiłkiem a pobraniem krwi. Takie działanie zapobiega tzw. próbce „lipemicznej", czyli takiej, w której znajduje się zbyt wysoka poposiłkowa ilość tłuszczów.
• Przed pobraniem wypij szklankę niegazowanej wody. W przypadku małych dzieci zadbaj o odpowiednie nawodnienie dnia poprzedniego.
• Krew można pobrać o dowolnej porze dnia.

Wynik badania IgG odzwierciedla historię kontaktów układu odpornościowego z wirusem RSV.

• Zakażenia RSV są powszechne w dzieciństwie, dlatego u zdecydowanej większości dorosłych wynik badania będzie dodatni. Noworodki i niemowlęta do ok. 6 miesiąca życia mogą posiadać przeciwciała IgG przekazane od matki poszczepienne.
• Stężenie przeciwciał może się wahać w zależności od tego, jak dawno miała miejsce ostatnia infekcja.
• U osób z ciężkimi niedoborami odporności produkcja przeciwciał może być upośledzona.

Interpretacja wyniku badania RSV IgG jest bardzo ograniczona i musi uwzględniać powszechność występowania tego wirusa.

• Wynik dodatni (reaktywny) oznacza obecność przeciwciał IgG we krwi. Jest to wynik prawidłowy i oczekiwany u większości starszych dzieci i osób dorosłych. Wskazuje on na przebyte w przeszłości zakażenie wirusem RSV. Sam w sobie, pojedynczy dodatni wynik IgG nie świadczy o aktywnej chorobie ani nie pozwala określić, kiedy doszło do zakażenia.
• Wynik ujemny (niereaktywny) oznacza brak przeciwciał IgG. Jest to rzadki wynik u dorosłych. Może wskazywać na:
• • •
    Brak wcześniejszego kontaktu z wirusem, co czyni osobę podatną na pierwotne zakażenie.
  • •
    Badanie wykonane zbyt wcześnie w przebiegu pierwszej w życiu infekcji (w tzw. oknie serologicznym).
  • •
    W rzadkich przypadkach, upośledzenie zdolności do produkcji przeciwciał.