EBV (Epstein-Barr virus) IgG

Badanie EBV IgG służy do oznaczenia we krwi przeciwciał w klasie G (IgG) skierowanych przeciwko wirusowi Epsteina-Barr (EBV). Wirus ten jest jednym z najpowszechniej występujących ludzkich wirusów z rodziny Herpesviridae. Szacuje się, że ponad 90% dorosłej populacji na świecie miało z nim kontakt.

EBV jest główną przyczyną mononukleozy zakaźnej, znanej potocznie jako „choroba pocałunków”, ponieważ przenosi się głównie przez ślinę. U małych dzieci zakażenie często przebiega bezobjawowo, natomiast u nastolatków i młodych dorosłych może dawać charakterystyczne objawy, takie jak gorączka, silny ból gardła i powiększenie węzłów chłonnych. Po pierwotnej infekcji wirus pozostaje w organizmie w formie latentnej – utajonej (uśpionej) do końca życia.

Wykonanie badania w kierunku przeciwciał EBV IgG warto rozważyć w kilku sytuacjach, głównie w celu oceny statusu immunologicznego lub jako element diagnostyki różnicowej.

Wskazania do badania:

• Gdy chcesz sprawdzić, czy przebyłeś/aś w przeszłości zakażenie wirusem Epsteina-Barr (nawet jeśli przebiegło bezobjawowo).
• Diagnostyka różnicowa objawów mononukleozopodobnych. Badanie IgG jest bardzo pomocne w interpretacji wyniku badania przeciwciał w klasie IgM. Jednoczesna obecność IgG i IgM wskazuje na zakażenie.
• Diagnostyka zespołu przewlekłego zmęczenia. Choć rola wirusa EBV w tym zespole jest przedmiotem dyskusji, ponieważ samo dodatnie EBV IgG nie potwierdza ani nie wyklucza CFS, to te badanie jest często zlecane w celu oceny, czy w przeszłości doszło do infekcji, ponieważ EBV jest podejrzewany jako jeden z możliwych czynników wyzwalających (triggerów).
• U pacjentów z obniżoną odpornością (np. po przeszczepach), u których istnieje ryzyko reaktywacji utajonego zakażenia EBV, co może prowadzić do poważnych powikłań.
• Gdy objawy, takie jak długotrwałe zmęczenie, powiększone węzły chłonne czy stany podgorączkowe, utrzymują się przez długi czas, a ich przyczyna nie została ustalona.

Badanie to jest pomocne w wyjaśnieniu przyczyn wielu niespecyficznych dolegliwości oraz w ocenie statusu immunologicznego. Polecane jest:

• Osobom, które chcą sprawdzić, czy chorowały w przeszłości na mononukleozę zakaźną.
• Pacjentom z objawami, które mogą sugerować mononukleozę (ból gardła, gorączka, powiększone węzły chłonne), jako badanie uzupełniające do testu w klasie IgM.
• Osobom cierpiącym na zespół przewlekłego zmęczenia.
• Pacjentom przed planowanym leczeniem immunosupresyjnym lub przeszczepem narządu.
• Osobom, u których w morfologii krwi stwierdzono podwyższony odsetek limfocytów, w tym limfocytów atypowych.

Jest to badanie, które w większości przypadków wykonuje się tylko raz w życiu.

• W celu oceny odporności badanie wykonuje się jednorazowo. Dodatni wynik jest trwały i potwierdza przebyty kontakt z wirusem. Nie ma potrzeby powtarzania badania.
• W diagnostyce świeżego zakażenia czasami lekarz może zlecić wykonanie badania dwukrotnie, w odstępie 2-4 tygodni, aby zaobserwować tzw. serokonwersję. Serokonwersja to zamiana IgM na IgG w czasie trwania infekcji, czyli pojawienie się przeciwciał IgG u osoby z IgM dodatnimi, która wcześniej nie wykazała wzrostu IgG. Wynik dodatni dla IgM i IgG wraz z objawami klinicznymi jest jednoznacznym potwierdzeniem infekcji.

Przygotowanie do badania jest bardzo proste i nie wymaga żadnych specjalnych działań.

• Badanie nie wymaga bycia na czczo. Natomiast warto zachować 2-3h odstępu między posiłkiem a pobraniem krwi. Takie działanie zapobiega tzw. próbce „lipemicznej", czyli takiej, w której znajduje się zbyt wysoka poposiłkowa ilość tłuszczów.
• Przed pobraniem wypij szklankę niegazowanej wody.
• Krew można pobrać o dowolnej porze dnia.

Wynik badania IgG przeciw EBV jest na ogół bardzo wiarygodny.

• Czynniki patologiczne:
• • •
    W pierwszych 1-2 tygodniach od zakażenia przeciwciała IgG mogą być jeszcze niewykrywalne.
  • •
    U osób z bardzo osłabionym układem odpornościowym produkcja przeciwciał może być upośledzona.
• Czynniki farmakologiczne:
• • •
    Niedawne przyjęcie preparatów immunoglobulin może dawać przejściowy, fałszywie dodatni wynik.

Interpretacja wyniku badania EBV IgG jest zazwyczaj prosta i niemal zawsze wymaga zestawienia go z wynikiem przeciwciał w klasie IgM.

• Wynik dodatni (reaktywny) oznacza obecność przeciwciał IgG we krwi. Jest to bardzo częsty wynik, występujący u ponad 90% dorosłych, i zazwyczaj nie jest powodem do niepokoju. Wskazuje on, że organizm miał w przeszłości kontakt z wirusem Epsteina-Barr i wytworzył trwałą pamięć immunologiczną. Sam w sobie, przy ujemnym wyniku przeciwciał IgM, nie świadczy o aktywnej chorobie, a jedynie o przebytym dawno temu zakażeniu.
• Wynik ujemny (niereaktywny) oznacza brak przeciwciał IgG. Wskazuje to, że dana osoba prawdopodobnie nigdy nie miała kontaktu z wirusem EBV i jest podatna na pierwotne zakażenie, bądź jest w tzw. okienku serologicznym. Dlatego jeśli u takiej osoby występują objawy mononukleozy i dodatni jest wynik w klasie IgM, badanie IgG należy powtórzyć za kilka tygodniu w celu oceny serokonwersji i postawieniu trafnej diagnozy.