Wapń całkowity

Sprawdź opinie o usłudze uPacjenta.

Dlaczego warto badać wapń całkowity w surowicy krwi?

Poziom wapnia w organizmie jest mocno powiązany z poziomem witaminy D – a jej niedobór w naszym kraju ma mieć aż 90% rodaków! Niedobór witaminy D może przyczynić się do niedoboru wapnia (hipokalcemii), a to z kolei przyczynia się do rozwoju tężyczki, czyli zespołu objawów objawiającym się przede wszystkim nadmiernym skurczem mięśni. Najbardziej narażone na nią są kobiety w młodym wieku. Dodatkowo niski poziom wapnia oraz witaminy D sprzyja osteoporozie, czyli chorobie zwanej cichym złodziejem kości, która częściej dotyka seniorów, w szczególności kobiety.

Badanie stężenia wapnia odgrywa ważną rolę w diagnostyce i monitorowaniu chorób kości, jednak za jego pomocą nie można określić stężenia wapnia w kościach — takich informacji dostarcza wyłącznie badanie gęstości kości (densytometria).

Poza tym, że wapń jest kluczowym pierwiastkiem dla zdrowych kości i zębów, to dodatkowo bierze udział w różnych procesach ustrojowych: wspiera prawidłową krzepliwość krwi czy przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Warto zatem monitorować jego stężenie i w przypadku odchyleń od normy konsultować wyniki z lekarzem. Tym bardziej że zarówno nadmiar wapnia, jak i niedobór tego pierwiastka stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia oraz mogą świadczyć o poważnych dolegliwościach. Podwyższone stężenie wapnia występuje często w przebiegu chorób nowotworowych, obserwuje się je także u pacjentów z nadczynnością przytarczyc czy chorobami nerek. Hipokalcemia natomiast towarzyszy m.in. niedoczynności przytarczyc, schorzeniom nerek czy niedoborom wybranych składników odżywczych (magnez, witamina D).

Poza tym, że wapń jest kluczowym pierwiastkiem dla zdrowych kości i zębów, to dodatkowo bierze udział w różnych procesach ustrojowych: wspiera prawidłową krzepliwość krwi czy przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Warto zatem monitorować jego stężenie i w przypadku odchyleń od normy konsultować wyniki z lekarzem. Tym bardziej że zarówno nadmiar wapnia, jak i niedobór tego pierwiastka stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia oraz mogą świadczyć o poważnych dolegliwościach. Podwyższone stężenie wapnia występuje często w przebiegu chorób nowotworowych, obserwuje się je także u pacjentów z nadczynnością przytarczyc czy chorobami nerek. Hipokalcemia natomiast towarzyszy m.in. niedoczynności przytarczyc, schorzeniom nerek czy niedoborom wybranych składników odżywczych (magnez, witamina D).

Jak często wykonywać badanie?

Profilaktycznie raz do roku.

Jaka jest rola wapnia w organizmie?

Wapń to główny budulec kości: ok. 98% wapnia w ludzkim organizmie znajduje się właśnie w szkielecie. Ponadto wapń ma właściwości regulujące hormony, przewodnictwo nerwowe i metabolizm. Wapń jest piątym pod względem ilości pierwiastkiem występującym w organizmie człowieka (po węglu, wodorze, tlenie i azocie). Około 1% wapnia występuje poza kośćcem, w płynach ustrojowych. Ta stosunkowo niewielka ilość pierwiastka jest naszemu organizmowi potrzebna do prawidłowego funkcjonowania: utrzymuje prawidłową pracę serca, mięśni, stawów, reguluje krzepliwość krwi oraz przeciwdziała tworzeniu się zwyrodnień i zmian nowotworowych.

Wapń – norma

Oznaczenie wapnia całkowitego mieści się w normach 2,25 – 2,75 mmol/l.

Normy mogą różnić się w zależności od laboratorium oraz metody analizy próbki.

Czynniki mogące mieć wpływ na wynik

Stosowanie leków i suplementów o działaniu moczopędnym.

Interpretacja wyników

Niedobór wapnia (czyli hipokalcemia) może być wywołany przez: nowotwory (np.: piersi, płuc, nerki, szpiczaka mnogiego oraz trzustki i prostaty — jeśli nowotwór zajmie kości), pierwotną nadczynność przytarczyc, dializoterapię, przedawkowanie witamin D lub A, zespół Milk-alkali (w przebiegu którego pacjenci przyjmują węglan wapnia z powodu wrzodów i piją duże ilości mleka), diuretyki tiazydowe, nadczynność tarczycy, sarkoidozę, chorobę Addisona, rodzinną hipokalciuryczną hiperkalcemię.

Nadmiar wapnia (czyli hiperkalcemia) towarzyszy następującym schorzeniom i stanom: niedobór witaminy D lub zaburzeniom jej metabolizmu, zaburzeniom wchłaniania (np. celiakii), niedoczynności przytarczyc, rzekomej niedoczynności przytarczyc (oporność na PTH), przewlekłej niewydolności nerek, zespołowi nerczycowemu, nadczynności nadnerczy, marskości wątroby, ostremu zapaleniu trzustki, osteoblastycznym przerzutom nowotworowym do kości (zespół „głodnych kości”), terapii glikokortykoidami, lekami przeciwpadaczkowymi (fenytoiną, fenobarbitalem, prymidonem, karbamazepiną). Poziom wapnia spada również w trakcie leczenia białaczki.