Mycoplasma pneumoniae IgG

Badanie Mycoplasma pneumoniae IgG służy do oznaczenia we krwi przeciwciał klasy G, skierowanych przeciwko bakterii Mycoplasma pneumoniae. Jest to nietypowy drobnoustrój, który stanowi jedną z częstszych przyczyn infekcji dróg oddechowych, zwłaszcza u dzieci w wieku szkolnym i młodych dorosłych.

Mycoplasma pneumoniae jest głównym sprawcą tzw. atypowego zapalenia płuc. Nazywa się je „atypowym”, ponieważ wywołane przez nie objawy często różnią się od klasycznego, bakteryjnego zapalenia płuc – choroba ma łagodniejszy, bardziej „pełzający” przebieg, a najbardziej dokuczliwym symptomem jest uporczywy, suchy kaszel.

Przeciwciała w klasie IgG są elementem pamięci immunologicznej. Pojawiają się we krwi kilka tygodni po rozpoczęciu infekcji i mogą utrzymywać się na wykrywalnym poziomie przez bardzo długi czas, nawet przez lata. Ich obecność jest więc dowodem na to, że organizm miał w przeszłości kontakt z Mycoplasma pneumoniae i wytworzył przeciwko niej długotrwałą odpowiedź odpornościową.

Badanie przeciwciał przeciwko Mycoplasma pneumoniae zaleca się zazwyczaj wtedy, gdy objawy infekcji dróg oddechowych są nietypowe lub utrzymują się przez długi czas, nie reagując na standardowe leczenie.

• Długo utrzymujący się, męczący, suchy kaszel jest najbardziej charakterystycznym objawem zakażenia mykoplazmą. Kaszel może trwać tygodniami, a nawet miesiącami, znacząco obniżając jakość życia.
• Podejrzenie atypowego zapalenia płuc, gdy infekcji towarzyszą objawy takie jak:
• • •
    Niewysoka gorączka lub stan podgorączkowy.
  • •
    Ból głowy i ogólne złe samopoczucie.
  • •
    Ból gardła i chrypka.
  • •
    Uczucie osłabienia i rozbicia.
• Badanie pomaga też odróżnić zakażenie mykoplazmatyczne od infekcji wywołanych przez inne bakterie (np. chlamydie, pałeczkę krztuśca) czy wirusy.
• Aby potwierdzić niedawne zakażenie i zyskać pewność, że to właśnie mykoplazma jest przyczyną objawów, lekarz może zlecić badanie tzw. par surowic. Polega to na dwukrotnym oznaczeniu stężenia IgG w odstępie 2-4 tygodni. Wyraźny (zwykle czterokrotny) wzrost miana przeciwciał w drugiej próbce potwierdza aktywne lub niedawno przebyte zakażenie.

Badanie w kierunku Mycoplasma pneumoniae jest szczególnie pomocne w określonych grupach pacjentów. Polecamy je:

• Pacjentom (zwłaszcza dzieciom, młodzieży i młodym dorosłym) z przewlekłym, suchym i męczącym kaszlem, który jest głównym lub jedynym objawem.
• Pacjentom z podejrzeniem atypowego zapalenia płuc, u których objawy ogólne, takie jak osłabienie i ból głowy, są bardziej nasilone niż typowe objawy płucne.
• Osobom z nawracającymi zapaleniami oskrzeli o niejasnej przyczynie.
• Osobom, które miały bliski kontakt z osobą ze zdiagnozowanym zakażeniem mykoplazmatycznym (np. w domu, szkole, pracy) i same zaczęły odczuwać niepokojące objawy.

Częstotliwość badania zależy od celu diagnostycznego.

• W diagnostyce przyczyn objawów zazwyczaj badanie wykonuje się jednorazowo, najczęściej w panelu z przeciwciałami w klasie IgM.
• W celu potwierdzenia aktywnego zakażenia lekarz może zalecić powtórzenie badania po 2-4 tygodniach, aby ocenić dynamikę zmian stężenia przeciwciał.
• Badanie nie służy do monitorowania skuteczności leczenia. Przeciwciała IgG mogą utrzymywać się na podwyższonym poziomie przez wiele miesięcy po zakończeniu infekcji i wyleczeniu.

Przygotowanie do badania przeciwciał przeciwko Mycoplasma pneumoniae jest bardzo proste.

• Bycie na czczo nie jest wymagane. Natomiast warto zachować 2-3h odstępu między posiłkiem a pobraniem krwi. Takie działanie zapobiega tzw. próbce „lipemicznej" czyli takiej, w której znajduje się zbyt wysoka poposiłkowa ilość tłuszczów.
• Badanie można wykonać o każdej porze dnia.
• Przed pobraniem wypij szklankę niegazowanej wody.

Wynik badania jest na ogół wiarygodny, jednak warto znać kilka sytuacji, które mogą wpłynąć na jego interpretację:

• We wczesnej fazie infekcji, bezpośrednio po zakażeniu, gdy układ odpornościowy nie zdążył jeszcze wytworzyć przeciwciał IgG, wynik może być fałszywie ujemny. Pojawiają się one zazwyczaj po 2-3 tygodniach od wystąpienia pierwszych objawów.
• U osób z ciężkimi niedoborami odporności odpowiedź immunologiczna i produkcja przeciwciał mogą być osłabione.
• W bardzo rzadkich przypadkach przeciwciała skierowane przeciwko innym patogenom mogą dawać fałszywie dodatni wynik.

Wynik badania przeciwciał IgG zawsze powinien być interpretowany w odniesieniu do objawów klinicznych oraz, w miarę możliwości, w połączeniu z wynikiem przeciwciał w klasie IgM.

• Wynik dodatni (reaktywny) oznacza obecność przeciwciał IgG we krwi. Wskazuje to, że organizm miał w przeszłości kontakt z bakterią Mycoplasma pneumoniae i wytworzył przeciwko niej pamięć immunologiczną.
• • •
    W przypadku pojedynczego badania u osoby z przewlekłymi dolegliwościami, dodatni wynik IgG najczęściej świadczy o dawno przebytym zakażeniu i nie musi mieć związku z aktualnymi objawami.
  • •
    Jeśli jednak wynikowi IgG towarzyszy dodatni wynik w klasie IgM lub jeśli w powtórzonym badaniu obserwujemy znaczny wzrost stężenia IgG, jest to potwierdzenie niedawnego lub wciąż aktywnego zakażenia.
• Wynik ujemny (niereaktywny) oznacza brak przeciwciał IgG we krwi. Najczęściej wskazuje to na brak wcześniejszego kontaktu z bakterią Mycoplasma pneumoniae. Należy jednak pamiętać, że jeśli badanie zostało wykonane zbyt wcześnie od początku objawów, wynik może być fałszywie ujemny, ponieważ organizm nie zdążył jeszcze wyprodukować przeciwciał tej klasy.